“Je hoofd zal niet altijd toegeven wat je hart al lang weet”

-Bas Smeets-

 “Ik ben helemaal klaar met 2018!” zegt ze met een diepe zucht. Volgend jaar doe ik alles anders.”

Ze ziet er vermoeid en bezorgd uit. Ik ken haar al een tijdje, het is een goede bekende van mij. 

Ze is nog niet zo lang ondernemer, begin dit jaar heeft ze zich ingeschreven bij de KvK. Eindelijk, durfde ze de stap te wagen. Wat eerst als een bevrijding voelde sloeg na een paar maanden om in een zorgelijk bestaan. 

Met vallen en opstaan, twijfelt ze soms zelfs of ze verder moet gaan met haar onderneming of toch op zoek moet naar een vaste baan. 

Waar ging het dan mis? Vraag ik haar. 

“Ik zat te veel in mijn hoofd. Bijna een jaar geleden heb ik mijn baan vrij rigoureus opgezegd, omdat ik eigen baas wilde zijn. Op pure wilskracht ben ik mijn bedrijf gestart en daarin doorgedenderd. 

Alle keuzes die ik maakte, kwamen vanuit rationaliteit. De voordelen en nadelen zette ik op een rijtje, ik bedacht alle mogelijke scenario’s en na een tijd lang wikken en wegen, hakte dan de knoop door. 

En wat heeft het me opgeleverd? Een heleboel harde lessen, want ik ben een aantal keer hard onderuit gegaan dit jaar. Ik heb geïnvesteerd in zaken waar ik niet in had moeten investeren. 

Ik ben in zee gegaan met mensen, die ik niet had moeten vertrouwen. Ik heb opdrachten aangenomen waar ik geen energie van kreeg.
Maar de hypotheek moest betaald worden en mijn investeringen moest ik terugverdienen. 

De stem van mijn ouders hoorde ik in mijn hoofd rondzingen: “Doorzetten hoor. Je kunt niet stoppen met die opdracht, dat kun je niet maken en je hebt het geld nodig!”

En dat deed ik dus ook. Maar desondanks voelde ik aan alles dat het niet klopte. Ik heb het genegeerd, mijn onderbuikgevoel. De stem van mijn hart of intuïtie. Hoe je het ook noemen wilt, ik luisterde er niet naar. 

De beslissingen die ik in 2018 heb gemaakt, hebben me een hoop energie en geld gekost. Maar zo heb ik dat geleerd, om te vertrouwen op mijn rationaliteit en analytisch vermogen. 

Op school en in de banen die ik heb gehad, werd me altijd gevraagd om alles te beargumenteren. Met feiten, cijfers en rapporten. 

Dat is hoe de meeste van ons zijn geconditioneerd toch?

En daar stond ik dan op eigen benen. Ik deed precies wat ik altijd al had gedaan. Ik vertrouwde op mijn hoofd en niet op mijn hart. Ik negeerde alle signalen.” 

Wellicht herken je dit verhaal. 

We hebben geleerd om altijd eerst op ons verstand af te gaan. Je kunt best ergens een gevoel bij hebben, maar ook dan nemen je gedachten weer de overhand.

Het is alsof je een speels kind in je meedraagt. Dat je er op attendeert dat je best eens een risico mag nemen, dat je niet altijd de uitkomst hoeft te weten en dat je ook wel eens iets mag doen wat je echt leuk vindt. 

Maar al snel komt de “volwassen-ik” de hoek om kijken en duwt jouw innerlijke kind op de grond. Het gaat vaak onbewust. Maar het kan een heel destructief patroon zijn.

Stress en burn-outs zijn namelijk vaak het gevolg van het continue negeren van je gevoel. Inmiddels herken je de tekenen van stress wellicht. Oververmoeidheid, lichamelijke klachten, concentratieproblemen etc. 

Maar er zijn ook wat subtielere signalen die aangeven dat je niet op de juiste weg bent. Of je nu al ondernemer bent of niet. 

Wanneer je jouw gevoel in de wind slaat en altijd maar handelt op basis van je ratio, dan kun je wel eens tegen het volgende aanlopen: 

Ja zeggen, nee doen

Je hoort jezelf overal “ja” opzeggen en accepteert iedere nieuwe opdracht van je baas of een klant. Fijn, dan heb je weer even een nieuw project.

Maar geeft het je een oncomfortabel gevoel en ben je je daar niet bewust van, dan kan je nogal incongruent gedrag vertonen.

Je komt afspraken niet na en levert niet de kwaliteit die je zou moeten leveren omdat je er niet met de juiste energie mee bezig bent.

Ook al doe je dit niet bewust, je brengt jezelf in de problemen en komt zo ook onbetrouwbaar over op anderen.

Uitstelgedrag

Uitstellen is echt hét signaal dat er meer aan de hand is. Natuurlijk kun je wel eens een dag hebben dan je geen zin hebt in werk of in een bepaalde klus.

Maar als je iets langer dan 72 uur aan het uitstellen bent, is de kans groot dat je er helemaal niet meer aan begint.

Het heeft vaak weinig te maken met luiheid. De oorzaak ligt vaak veel dieper, vind je die bepaalde klus gewoon niet leuk, of haal je er te weinig voldoening uit? Het kan een keer voorkomen uiteraard.

Maar is jouw uitstelgedrag chronisch? Kijk dan eens wat er aan de hand is en hoe je dit kan veranderen.

Keuzes op basis van geld

De rekeningen blijven maar op je (digitale) deurmat vallen. Dat is de realiteit. En dus is er wel een continue stroom van inkomsten nodig.

Ben je van plan om te gaan ondernemen? Dan hoef je niet direct jouw baan op te zeggen, maar je kunt ook langzaam ernaast starten.

Natuurlijk, als je in één keer het roer omgooit kun je wel met volledige focus aan de slag met jouw bedrijf, maar je zet daarmee ook veel druk op jezelf.

Wanneer je keuzes maakt op basis van geld, dan zul je vaak de verkeerde keuzes maken. Neem je toch een bepaalde klant of opdracht aan omdat je het geld wel kunt gebruiken, maar schreeuwt jouw gevoel “nee, niet doen!”?

Of blijf je ongelukkig in een baan waarin je niet tot je recht komt, maar ja, de hypotheek moet betaald worden. Dan kom je er ongetwijfeld later achter dat een rationele keuze gebaseerd op geld, lang niet altijd de juiste is.

Herken jij dit?

En wat ga jij in 2019 anders doen? Durf jij meer naar je gevoel te gaan luisteren? Ga je toch eindelijk van baan veranderen? Door het hieronder in het commentaarveld te delen kun je direct een mooie intentie voor jezelf zetten!