Een gastblog van onze eigen Anneloes Koeman.

Hè verdorie!
Weer de verkeerde jas aangetrokken.
Het is toch voorjaar?! Die zomerjas leek gisteren helemaal niet zo’n gek idee. Maar zo vroeg in de ochtend is het nog wel verrekte koud.

Om me heen zie ik ongeduldige en geïrriteerde blikken van mensen die zenuwachtig op hun telefoon kijken. Samen met de rest van werkend Nederland wacht ik op de trein. Die van ons is een kwartier te laat.

Spitsuur, er zijn leukere momenten om met het OV te reizen. Ik zou me kunnen irriteren aan de kou, de trein die te laat is en aan de geïrriteerde gezichten om me heen.

Maar ik besluit dat niet te doen…ik ben namelijk onderweg naar een hele toffe training waar ik naar uit heb gekeken.

Ik ga volledig op in mijn positieve vibe. Als de trein eenmaal het station nadert en we met de hele meute zijn ingestapt, claim ik een paar vierkante decimeters vlakbij de deur.

Als sardientjes in de NS-blik staan we zij aan zij, schouder aan schouder. Fysiek gezien wel, maar zo eensgezind voelt het niet. Het is eigenlijk een absurd tafereel. Op een gegeven moment zoom ik uit op de situatie en schiet in de lach. Het overgrote deel heeft een koptelefoon op en staart naar het scherm van zijn of haar telefoon. Een aantal anderen kijken verdwaasd of met een norse blik uit het raam.

Ik scan de coupe af en zie een dame van een jaar of 60 bij het raam zitten, ze kijkt ontspannen om zich heen. We vangen elkaars blik, er is een glimlach en herkenning. We denken precies hetzelfde. Zij heeft net als ik vast een leuke dag voor de boeg, misschien een bezoek aan haar kleinkinderen of een dagje naar het museum.

Eenmaal aangekomen op Utrecht Centraal loop ik zo snel als ik kan naar de zijkant van de centrale hal, er komt een hele meute reizigers met volle vaart aangelopen, opzij, opzij, opzij… Ik word nog net niet aan de kant geduwd of onder de voet gelopen.

Ik kijk verbaasd om me heen en sta weer even met beide benen op de grond. Dit is hoe de wereld in elkaar zit…dit is precies hoe ik zelf een jaar of 5 geleden ook was. Toen stond ik dagelijks in de file mezelf op te winden omdat ik weer eens te laat vertrokken was en ergerde ik me aan alles en iedereen die ook maar iets te dicht bij me in de buurt kwam.

Nu wil ik niet zeggen dat iedereen in de file en opgepropt in de trein een doodongelukkige loonslaaf is. Een groot gedeelte zal het wel prima naar z’n zin hebben en irriteert zich vast gewoon aan de drukte. Maar er is ook een grote groep die gebukt gaat onder hoge werkdruk, een baan die niet (meer) past en een algeheel gevoel van ontevredenheid en sleur.

Je gevoel heeft effect op je gedrag, de manier waarop je naar de wereld kijkt en hoe je met anderen omgaat.

#DOESLIEF
Niets voor niets is SIRE deze campagne gestart.
Neem nou Myriam, de caissière die door 30% van de klanten compleet genegeerd wordt. Het zegt natuurlijk niks over Myriam, maar wel alles over de klanten aan haar kassa.

Geloof me, ik ben geen hippie die de hele dag met een roze bril een beetje blij loopt te doen, knuffels uitdeelt en de realiteit niet onder ogen durft te zien. Absoluut niet, als ik zou willen kan ik me aan van alles kapot irriteren, dan kan ik moedeloos worden van “waar het met de wereld naar toe gaat”. Er is zo veel mis.

Maar ik besluit heel bewust om dat niet te doen. 9 van de 10 keer heb ik er namelijk helemaal geen invloed op. Als dat wel zo is, dan probeer ik er wat aan te doen. En dus heb ik mezelf aangeleerd te focussen op wat er wel is. Er is zoveel dat wel goed gaat, waar ik wel blij en tevreden mee ben. In mijn eigen leven en in de wereld.

Het probleem is dat we het ons vaak niet bewust zijn. In de media is er meer aandacht voor negativiteit, simpelweg omdat het meer lezers en kijkers trekt.

Maar je kunt je brein trainen om meer positieve gebeurtenissen te signaleren. Zelfs op een enorme baaldag waarin niks goed lijkt te gaan, kan ik nog punten vinden waar ik dankbaar voor ben, die wel goed gingen of een ervaring waar ik wel blij van werd.

Aan het einde van de dag schrijf ik die punten op in mijn journal. Een hele fijne manier om de dag goed af te sluiten en mezelf in een positieve flow te houden.

Probeer het zelf maar eens een paar weken.
Schrijf bij iedere vraag 2 tot 3 punten op.

• Waar ben je dankbaar voor?
• Wat heb je vandaag goed gedaan en waar ben je trots op?
• Wat gaf je vandaag een blij gevoel?
• Wat was er vandaag dat ervoor zorgde dat je je veilig voelde?
• Wat heb ik vandaag gedaan om voor mijzelf te zorgen?

Het zijn vaak de kleine dingen die het doen, je hoeft geen spectaculaire dag te hebben gehad om gelukkig en tevreden te zijn. Het is juist de uitdaging om je goed te voelen bij alles wat er is.

Probeer niet iedere dag hetzelfde in te vullen. Je kunt oprecht dankbaar zijn voor je fijne huis of dat kopje koffie vanochtend en natuurlijk word je blij van je kinderen/partner/huisdier. Maar probeer jezelf te stretchen en zoek naar gebeurtenissen en ervaringen die niet zo voor de hand liggen of die in eerste instantie niet zo leuk leken, maar waar je achteraf gezien toch een les of mooi inzicht uit hebt gehaald.

Ik ben benieuwd, waar ben jij op dit moment het meest dankbaar voor? Deel het hieronder in het commentaarveld!