“Wil je mensen helpen? Begin dan eerst bij jezelf”

-Bas Smeets-

“Ik voel me 150 jaar.”
Ze is pas begin 50, maar ziet er doodmoe uit.
“Ik ben op, uitgeput, ik kan niet meer.” Het is me allemaal te veel.

Ze is niet ziek, nee juist springlevend. Sterker nog, als ik iemand zou moeten noemen die alles uit het leven haalt dan is zij het wel. Ik noem haar voor het gemak Karin, al is dat niet haar echte naam.

Al die jaren heeft ze in de 6e versnelling geleefd. Het leven gevierd en ieder uur van de dag optimaal benut, omdat ze zovelen kent die dat niet konden. De dood is vanaf haar jeugd een belangrijk thema in haar leven geweest. Ze heeft veel mensen om haar heen verloren, te veel. Dat was voor haar de reden om alles, maar dan ook alles uit het leven te halen. 

“Want wat als ik er morgen niet meer ben?
Het leven kan zomaar voorbij zijn.“

Dus kiest ze er iedere dag weer voor om te doen wat ze leuk vindt, om uit haar comfortzone te stappen, nieuwe lessen en ervaringen op te doen. Plekken te bezoeken waar geen mens komt, haar grenzen te verleggen en het leven iedere dag te voelen van haar kruin tot in het puntje van haar tenen.

Ze is een soort moderne hippie, loopt altijd op blote voeten en zet zich in om anderen verder te helpen. Of het nu een manager is bij een grote corporate of een dakloze. Ze staat voor iedereen klaar.

Haar huis is een zoete inval, ze bakt voor iedereen pannenkoeken en heeft net weer een hondje en een paar katten aan de hele beestenbende toegevoegd.

Hoe houdt ze het vol? Dat is nu precies waar ze zelf ook over twijfelt. “Want, wat als ik er morgen niet meer ben? Al deze mensen kunnen niet zonder mij.”

Maar ze kan niet meer, ze wil niet meer.

Het hele systeem waar ze onderdeel van uit maakt leunt op haar. Ze zorgt voor alles en iedereen, ook in financieel opzicht en voelt de verantwoordelijkheid die op haar schouders drukt.

Ze is bang dat ze ziek is, maar durft niet naar de dokter. Haar angst voor de dood is zo groot dat het leven een obsessie is geworden.

Wellicht heb jij ook last van een knagend gevoel, of een gedachte die in je hoofd rondspookt. Want leid je nu het leven dat jij écht graag wilt? 

Wie wil er op z’n sterfbed nou achter komen dat je het leven hebt geleid van een ander. Dat je altijd maar je best deed om aan de verwachtingen van je familie, vrienden of de maatschappij te voldoen. Waar was jij in het hele verhaal?

En dus leg je jezelf misschien wel de druk op dat je er alles uit moet halen wat erin zit.

Kiezen voor jezelf en voor je eigen geluk. Zoals je weet ben ik er een groot voorstander van. Maar niet als zo’n mooi voornemen ineens verandert in een (lichte) obsessie die je enorm veel stress oplevert.

Want de vraag is, wanneer haal je alles uit het leven? Wanneer leef je jouw volledige potentieel en wanneer ben je echt gelukkig? Moet je daar de hele wereld voor over reizen? Met een elastiek van een brug afspringen of de hoogste berg beklimmen?

Je kunt er talloze inspirerende verhalen op naslaan in tijdschriften, blogs en op Social Media. Mensen die door een traumatische gebeurtenis hun leven drastisch omgooiden. Fantastisch om te lezen.

Maar de tendens onder mensen die zich met dit soort levens veranderende processen bezighouden, is dat het weer allemaal in die 6^eversnelling moet. Want alles kan morgen nou eenmaal voorbij zijn.

Maar is dat waar?

We leven in een tijd en in een wereld waarbij we veiliger en gezonder zijn dan ooit. Grote kans dat jij nog heel wat jaartjes hier op deze planeet rondloopt.

Dus waarom zou je in een maand tijd je hele leven om moeten gooien. Het is een proces. En de meeste processen kosten tijd. Je hebt van tevoren niet alle antwoorden.

Ben je bijvoorbeeld niet gelukkig in je huidige baan en wil je ontdekken wat je nu echt leuk vindt en waar je talent ligt zodat je echt impact kunt maken op de wereld?

Dan kom je daar niet in één week achter. Net als bij het starten van een bedrijf. De eerste 3 jaren word je officieel nog gezien als startende ondernemer. Dat is niet voor niets. Het heeft tijd nodig.

We zijn zo gewend dat het leven maakbaar is. Dat er voor ieder probleem een oplossing is en dat er een antwoord is op iedere vraag.

Blijf in beweging. Maar neem je tijd om te onderzoeken, vragen te stellen en te voelen wat jou het beste past. Durf soms eens stil te staan en te reflecteren.

Wat als je er morgen niet meer bent? Als je daar te vaak bij stilstaat, dan denk je en handel je vanuit angst. 

Vertrouw er maar op dat je een mooi, lang en gezond leven kunt leiden. En morgen zet jij een eerste stap.

Welke stap ga jij deze week nemen die jou verder helpt naar het leven dat je echt wilt? En als je niet weet waar te beginnen, wat ga je dan deze week doen om daar wel achter te komen?